Filippijnse kunst weerspiegelt een breed scala aan invloeden, van het koloniale verleden van het land tot de hedendaagse cultuur. Hier, cultuurreis profielen 10 legendarische Filipijnse meesters die je moet kennen.

Fernando Amorsolo (1892-1972)

Fernando Amorsolo, in 1972 door de toenmalige president Marcos uitgeroepen tot de eerste nationale kunstenaar van het land, wordt vaak de 'Grand Old Man of Philippine Art' genoemd. De Spaans-getrainde realist ontwikkelde een achtergrondverlichtingstechniek, waarbij zijn kleurrijke afbeeldingen van lokale mensen de uitstraling van de Filippijnse zon weerspiegelen. De figuren en verlichte landschappen gloeien op magische wijze op het canvas. Ondanks zijn verslechterende gezondheid en falende gezichtsvermogen, bleef hij productief tot het einde, tot 10 schilderijen per maand tot zijn dood op 80-jarige leeftijd. Amorsolo's creativiteit bepaalt tot op de dag van vandaag de cultuur en het erfgoed van de natie.

Het Vargas Musuem - gevonden op de campus van zijn alma mater, de Universiteit van de Filipijnen, toont een opmerkelijke selectie van zijn werk.

José Joya (1931-1995)

De multimediaschilder José Joya, een Filipijnse pionier van het abstract expressionisme, gebruikt gewaagde en levendige kleuren met een verscheidenheid aan schildertechnieken, gelaagdheid, losse impasto-slagen en gecontroleerde druppels. Zijn harmonieuze kleuren worden beïnvloed door Filippijnse landschappen en tropische dieren in het wild. Zijn beheersing ligt in gebaren schilderijen, waar de verf spontaan op canvas wordt aangebracht, soms rechtstreeks uit de buis of door het gebruik van brede lijnen met borstels.

Joya beïnvloedde jongere kunstenaars om andere media zoals aardewerk en prentkunst te verkennen, terwijl hij diende als decaan van het College of Fine Arts aan de Universiteit van de Filippijnen. In 1964 vertegenwoordigde Joya het land op de Biënnale van Venetië en presenteerde het de vooruitgang van moderne kunst op de Filippijnen.

Zijn meest opmerkelijke schilderij uit 1958, genaamd Granadean Arabesque, is een grootschalige geel getinte muurschildering met clusters van zand en impasto. Het kan worden bekeken in de Ateneo Art Gallery in Manilla.

Pacita Abad (1946-2004)

Geboren op het noordelijke eiland Batanes, behaalde de internationaal gerespecteerde kunstenaar eerst een graad in Politicologie aan de Universiteit van de Filippijnen. Haar vastberaden activisme tegen het Marcos-regime in de jaren zeventig bracht haar ertoe naar San Francisco te verhuizen om in eerste instantie rechten te studeren - maar ze vond haar ware roeping met kunst. Haar schilderijen bestaan ​​uit levendige kleuren en een constante verandering van patronen en materialen. Eerder werk ging over sociaal-politieke afbeeldingen van mensen, inheemse maskers, tropische bloemen en onderwatergezichten. Pacita creëerde een unieke techniek genaamd 'trapunto', waar ze haar levendige doeken naait en stopt met een breed scala aan materialen zoals stof, metaal, kralen, knopen, schelpen, glas en keramiek, om haar werk een driedimensionale uitstraling te geven. Haar vele reizen over de hele wereld met haar man hebben gediend als inspiratie voor de technieken en materialen die in haar kunst worden gebruikt. Pacita heeft deelgenomen aan meer dan 60 tentoonstellingen in de Verenigde Staten, Latijns-Amerika en Europa.

Ze zou hebben gewerkt aan meer dan 5000 kunstwerken - haar meesterwerk was Alkaff Bridge, Singapore, een 55-meter brug bedekt met meer dan 2.000 kleurrijke cirkels. Het was voltooid een paar maanden voordat ze in 2004 aan longkanker overleed.

Ang Kiukok (1935-2005)

Ang Kiukok, geboren bij Chinese immigranten, is de pionier van het Filippijnse moderne figuratieve expressionisme. Beloond als de nationale kunstenaar van het land in 2001, was hij een van de meest succesvolle commerciële figuren in de lokale kunstscene van de jaren 1960 tot zijn dood aan kanker in 2005. Net als Amorsolo zijn zijn schilderijen populair op veilingen en hebben uitzonderlijk hoge biedingen ontvangen op Sotheby's en Christie's. Hij staat bekend om zijn duidelijke kubistische en surrealistische uitbeeldingen van de kruisiging van Christus en moeder en kind. Hij wordt echter geprezen voor zijn serie Fishermen at Sea, die zowel energie, geloof en de strijd van vissers verbindt onder een levendige karmozijnrode zon die samenwerkt om de trek voor de dag te brengen.

Zijn opmerkelijke werken zijn vertegenwoordigd in het Cultureel Centrum van de Filipijnen, het Nationaal Historisch Museum van Taipei en het Nationaal Museum in Singapore.

Benedicto Cabrera (1942-heden)

Cabrera staat bekend als 'BenCab' in de Filippijnen en is de bestverkopende commerciële schilder van zijn generatie en een vooraanstaand hoofd van de lokale hedendaagse kunstscène. Hij studeerde bij José Joya aan de Universiteit van de Filipijnen en behaalde zijn diploma in Schone Kunsten in 1963. Zijn vruchtbare carrière heeft vijf decennia bestreken, waar zijn schilderijen, etsen, schetsen en prints zijn tentoongesteld in Azië, Europa en de VS . Hij woont momenteel in het kille noordelijke heuvelstation van Baguio, waar hij zijn eigen BenCab-museum met vier niveaus op Asin Road heeft opgericht met een eclectische selectie van inheemse artefacten, persoonlijke werken en een overweldigende verzameling schilderijen van hedendaagse Filippijnse kunstenaars.

Kidlat Tahimik (1942-heden)

Een goede vriend van de inheemse BenCab en Baguio is de veelgeprezen regisseur Kidlat Tahimik. Bekend als de vader van de onafhankelijke Filippijnse film, verleende de regering hem onlangs de Orde van Nationale Kunstenaar voor Film in oktober 2018. Geboren Eric de Guia, Kidlat Tahimik betekent 'stille bliksem' in Tagalog. Voordat hij naar de bioscoop ging, studeerde Kidlat aan de prestigieuze Wharton School van de Universiteit van Pennsylvania en behaalde een Masters in Business Administration. Zijn werk wordt geassocieerd met Third Cinema, een filmbeweging die het neokolonialisme en het kapitalistische systeem aan de kaak stelt. Zijn films zijn prominent aanwezig geweest op filmfestivals in Amerika, Europa en Azië.

Hij wordt zeer gerespecteerd onder regisseurs Werner Herzog en Francis Ford Copolla, die beide een belangrijke rol hebben gespeeld bij het presenteren van zijn beroemdste semi-autobiografische werk Perfumed Nightmare in 1977. De film combineert documentaire- en essaytechnieken die een enigszins humoristische maar scherpe kritiek leveren op de sociale kloof tussen arm en rijk op de Filippijnen.

Als je toevallig in Baguio bent, kom dan langs bij zijn artiestencafé en vegetarisch restaurant Oh My Gulay, dat in het hart van Session Road op de vijfde verdieping van het La Azotea-gebouw ligt. Het oude gebouw herbergt geen lift, maar de lange weg naar boven is de reis en het uitzicht waard. Het café is een eigenzinnig wonderland van Kidlat's verbeelding, met houten bruggen, helderblauwe visvijvers, schilderijen en inheemse sculpturen omringd door een gezond scala aan planten. Op Assumption Road creëerde hij een enorm kunstenaarsdorp geïnspireerd op zijn eerste café, genaamd Ili-likha (of, om te creëren), een must-see voordat je Baguio verlaat.

Eduardo Masferré (1909-1995)

Verder ten noorden van Baguio, in de bergachtige provincie Sagada, werd Eduardo Masferré geboren uit een Filipijnse moeder en Spaanse soldaat. Hij wordt beschouwd als de vader van de Filippijnse fotografie. Hij documenteerde zeer gedetailleerd het dagelijkse leven van de inheemse bevolking van de Cordilleras. De autodidactische fotograaf verwerkte zijn eigen film in een geïmproviseerde donkere kamer en wist zelfs afdrukken te produceren zonder elektriciteit. Zijn foto's vangen de cultuur van de mensen in zijn gemeenschap en dienen als documentatie van hun gebruikelijke praktijken en rituelen. De foto's van Masferré hebben hun weg gevonden naar tentoonstellingen over de hele wereld. Het Smithsonian Institution draagt ​​minstens 120 afdrukken van zijn werken voor het National Museum of Natural History in Washington DC

Hij wordt herinnerd voor zijn boek over de People of the Philippine Cordillera Photographs 1934-1956, dat in 1988 werd gepubliceerd. Een landherberg en café in Sagada is naar hem genoemd en is een bezoek waard om kopieën van zijn prenten te bekijken en souvenirs te kopen die zijn gemaakt ter ere van Masferré.

Agnes Arellano (1949-heden)

Beeldhouwer Agnes Arellano, geboren in een familie van vooraanstaande mannelijke architecten, is vooral bekend om haar surrealistische en expressionistische werk in gips, brons en koud gegoten marmer. Haar sculpturen benadrukken het vrouwelijk lichaam en putten uit thema's rond seksualiteit, religie en mystiek. Uit de term van dichter Gerard Manley Hopkins, schrijft Agnes haar werk toe aan 'inscapes', die een interne eenheid tussen verschillende elementen in haar installaties en sculpturen beweren. Puttend uit de tragische dood van haar ouders en zus bij een woningbrand in 1981, onderzoekt haar werk thema's van creatie en vernietiging, en de levenscycli van geboorte tot dood.

Roberto Chabet (1937-2013)

Geboren Roberto Rodriguez, gebruikte hij de meisjesnaam van zijn moeder Chabet toen hij zijn carrière in de kunst begon. Hij was een mentor voor veel studenten aan de Universiteit van de Filippijnen, waar hij meer dan 30 jaar les gaf, en wordt erkend als de vader van conceptuele kunst in de Filippijnen. Chabet studeerde aanvankelijk architectuur, maar zijn conceptuele kunstinstallaties, collages en sculpturen in de jaren zestig en zeventig maakten van hem een ​​opstandig figuur in de lokale kunstscène. Hij was de stichtende museumdirecteur van het Cultureel Centrum van de Filippijnen van 1967-1970, waar hij de 13 Artiestenprijzen in het leven riep die de prestaties benadrukken van jonge kunstenaars wier werken een eigentijdse kijk op kunst maken en denken tonen.

Hij beschrijft zichzelf als een "bewaarder" en zijn werk als "wezens van herinnering". Zijn veelzijdige vaardigheden in tekenen, beeldhouwen, installaties, fotografie, prentkunst en collages vragen de moderniteit. Zijn werken weerspiegelen het belang van ruimte en hoe de verplaatsing van gewone objecten hun betekenis kan veranderen.

Napoleon Abueva (1930-2018)

Vermeld als de vader van moderne Filipijnse beeldhouwkunst, ging Abueva naar de Universiteit van de Filipijnen met Joya en werd begeleid door de bekende beeldhouwer Guillermo Tolentino, aan het College of Fine Arts. Geboren in Bohol, hij is ook de jongste nationale kunstenaar awardee benoemd door de toenmalige president Marcos, op 46-jarige leeftijd. Zijn expertise was te zien in een breed scala aan materialen zoals hardhout, verblijf, staal, cement, marmer en brons.

Abueva is bedreven in traditionele weergave en moderne abstracte vormen van beeldhouwkunst. Een reis rond de Universiteit van de Filipijnen laat je een aantal van zijn werken zien, zoals de University Gateway en Nine Muses nabij het oude faculteitscentrum. Hij was ook verantwoordelijk voor de marmeren reliëfsculpturen die te zien waren in het oorlogsmonumentkruis in Mt. Samat, Bataan.

Het is het tweede hoogste kruis ter wereld en het hoogste in Azië. In opdracht van de Filippijnse regering werkte Abueva samen met ontwerper Lorenzo del Castillo om een ​​heiligdom te creëren dat de duizenden Filippijnse en Amerikaanse soldaten herdenkt die hun leven verloren tijdens de door Japan geleide Bataan Death March in 1942. Zorg ervoor dat je de vlucht op loopt van trappen in het kruis om de top te bereiken, en ervaar het fantastische uitzicht op Bataan.